İçinde zaman barındıran tüm kavramları bir kenara bırakmıştım. Geçmişi, bugünü, geleceği… Alarm kurmuyordum artık. Çünkü sana uyanacaktım...

Nedim kafasını kaldırdığında hüngür hüngür ağlamaya başladı. Firuze koşarak geldi dışarıya Nedim’in ağlama sesini duyup. Muazzez’i hiç...

Bugün erken uyandım. Günlerdir ne uyku giriyor gözümüze sayende ne de gözyaşımız diniyor. Gerçekten gittiğinin haberini aldığımda...