top of page
  • Yazarın fotoğrafıBuğra Aydınoğlu

Güneş Hanım

Merhaba Güneş Hanım. Sen gittiğinden beri tadı tuzu yok buraların. Önceleri aşka gülen taze söğüt dalları gibi teninden ruhuna süzülen gözlerimin yerini şu sıralar nemli bir çift zeytin tanesi aldı. Zeytini sevmezsin biliyorum, ama gerçekler çok acı inan. Bazı geceler ağlamak için nöbetleşe çalışıyorlar hatta ama olsun. Yine onlar da sana süzülüyor.

Tüm obsesyonlarımı bir kenara bırakmaya karar verdim. Ama seni ayırdım. En güzel yerine koydum, bu soğuk evin. Sonra yayıldın, dağıldın dört bir yana. Anıları yakıyorum evin her köşesinde gittiğinden beri ısınabilmek için.

Biraz huzur, biraz gözyaşı, geçmişin hatıraları peşimi bırakmasa da en azından birlikte yaşamaya alıştık. Anılarla beraber yanıyoruz. Her birimiz birer pervane. Güneş Hanım; sen neden yoksun? Gökyüzüne de baktım, konuştuk hatta yıldızlarla, oturduk içtik bir gece sabaha kadar. Aslında çok yol göstermişler sana, bana, bize başımızı gökyüzüne her kaldırdığımızda. Bir biz görmemişiz. Kaçırmışız bazı hep bazı şeyleri. Birbirimizi. Kaçı feda etmiş bizim için kendini bir bilsen… Çok üzüldüm. Önce bize. Sonra onlara ağladım bu kez de.

Oysa gökyüzünde ne çok yıldız vardı değil mi? Nereden bilebilirdik her birinin bizim için söndüğünü? Bilemezdik. Yıldızlar, hırsızlar, karanlıklar hepsi birbirine karışmışken bilemezdik. Biz bulanık bir suyduk ve hiç bir fidanın can suyu olamadık.

Bazı şeylerin sorgulaması olmaz. Hele iki insan birbirini seviyorsa sorgulamadan sevmeli. Bunu sen öğrettin. Güneş Hanım; öğrendiklerimizi neden unuttuk biz? Hani ezberci eğitime karşıydık da öğrenmek en iyisiydi? Halbuki tasdikname almak bize göre değildi. En azından bir sınıf tekrarı yapsaydık. Ama haklısın. Hoca bize takmıştı ve biz ne yapsak yaranamayacaktık.

Güneş Hanım; yaz geldi buralara biliyor musun? Sen gittikten sonra ben hep battığın yerde kaldım. Doğamadım sen gidince uzunca bir süre. Ama yaz geldi biliyor musun? Buralara hep yaz geldi. Kendi etrafımda dönebilecek kadar bile gücüm kalmamış bir halde uzunca bir yolculuğa çıkıyorum şimdi. Bir daha aydınlatamayacaksın beni. Işığını esirgeme kimseden. Doğduğun her gün için teşekkür ederim.

bottom of page